Vechtscheiding dramatisch voor kinderen

Ruim een derde van de jongeren met gescheiden ouders geeft aan dat zij de breuk hebben ervaren als een vechtscheiding. Dat bleek onlangs uit een onderzoek van Een Vandaag en Villa Pinedo. 

Het zijn schokkende cijfers, zeker als je kijkt naar de gevolgen op de langere termijn. Veel jongeren krijgen te maken met een negatief zelfbeeld, slechte prestaties op school of depressies. Bovendien maken ze zich zorgen over de toekomst en financiële situatie van hun ouders.

Trieste conclusies, zeker als je bedenkt dat een breuk niet hoeft te leiden tot een vechtscheiding. Kies niet voor jezelf en je eigen advocaat, maar kies samen voor mediation, omdat je als ouders het beste wilt voor je kinderen.

Communiceer als ouders, niet als partners

Als mediator daag ik partners uit om te leren communiceren als ouders. Het gaat niet meer om hun onderlinge geschillen, het gaat erom wat het beste is voor de kinderen. Het is essentieel om in de gesprekken daar de focus op te leggen. De scheiding is niet meer te voorkomen, maar je wilt de zaken wel zo goed mogelijk regelen.

Ik daag mijn cliënten uit om naar de ander te luisteren. Jij hebt recht op jouw waarheid, maar je moet ook bereid zijn om te luisteren naar de waarheid van je man of vrouw. Dan werkt het heilzaam als er een onafhankelijke derde persoon aan tafel zit, die het gesprek in goede banen kan leiden. Dat is mijn rol.

Vrijwillige basis

Mediation gebeurt op vrijwillige basis. Dat betekent in de praktijk dat beide partijen het voornemen hebben om samen goede afspraken te maken over de scheiding en de belangrijkste regelingen die getroffen moeten worden. Dat vereist een gevende houding. Wanneer de ene partij wat geeft, zal de andere partij ook sneller bereid zijn iets terug te geven.

Het grote voordeel van mediation is dat beide partijen er samen uit willen komen, waardoor er bijna altijd een eindresultaat op tafel komt waar iedereen mee tevreden is. Als je een advocaat bij de scheiding betrekt, ben je al snel niet meer ‘on speaking terms’ met elkaar. Er wordt niet meer gegeven, er wordt alleen maar geëist. En als de rechter een uitspraak moet doen, is er vaak één winnaar en één verliezer. Bovendien wordt het gevecht dan over de hoofden van de kinderen uitgevochten. Zij worden gedwongen om een keuze te maken voor één van beide ouders. Dat willen ze niet. Bovendien zijn ze daar eigenlijk niet toe in staat. Uiteindelijk leiden vechtscheidingen vaak tot een loyaliteitsconflict, waar een kind nog tot in lengte van jaren last van kan houden. Dat je samen niet meer verder kunt, is één ding. Maar laat je kinderen daar alsjeblieft niet de dupe van worden.